İstanbul’un lüks semtlerini ve Boğaziçi’ni, eski aşklarını, eğlencelerini anlatmıştır.

Anlaşılır bir dille, anı, makale, öykü ve romanlar yazmıştır.

Anıları ve CHP roman yarışmasında (1942) üçüncü olan Fehim Bey ve Biz adlı romanı önemli eserleridir.

ESERLERİ:

Anı:Boğaziçi Mehtapları, Boğaziçi Yalıları, Geçmiş Zaman Köşkleri, İstanbul ve PierreLoti

Roman: Fehim Bey ve Biz

ABDÜLHAK ŞİNASİ HİSAR (1883—1963)

Milli edebiyatçıların dil anlayışlarına uygun olarak hem heceyle hem de aruzla epik şiirler yazmıştır.

Şiirleri dışında önemli eseri ‘Üç İstanbul’ adlı romanıdır.

ESERLERİ:

Şiir: Türk’ün Şehnamesi Roman:Üç İstanbul

MİTHAT CEMAL

KUNTAY(1885-1956)

Vatan sevgisini, aşk ,gurbet ve doğa sevgisini işlediği şiirleriyle tanınır.

“Bingöl Çobanları” adlı pastoral şiiri oldukça ünlüdür.

ESERLERİ

Şiir: Gurbet, Bingöl Çobanları

KEMALETTİN KAMU (1901-1948)

Halk şiiri biçim özellikleriyle şiirler yazmıştır.

Atatürk’e ve cumhuriyete olan sevgisini anlatmıştır.

“Ankaralı Âşık Ömer” takma adıyla şiirler de yazmıştır.

ESERLERİ:

Şiir: Erciyes’ten Kopan Çığ, Burada Bir Kalp Çarpıyor, Benden İçeri

Hece ölçüsüyle şiirler yazmıştır.

Anadolu’yu, tarihi, deniz güzelliklerini işlemiştir.

ESERLERİ:

Şiir: Deniz Sarhoşları, Yayla Dumanı, Sarıkız Mermerleri

ÖMER BEDRETTİN UŞAKLI (1904—1946)

Şiir, öykü, roman, edebiyat tarihi, makale, deneme... alanlarında eserler vermiştir.

Eserlerinde Doğu-Batı çatışması, “rüya” ve “zaman” kavramları, “geçmişe özlem”, “mimari” ve “musiki” öne çıkar.

“Ne içindeyim zamanın! Ne de büsbütün dışında” dizeleri onun zamanı kavrayışının özünü vermektedir.

‘Bursa’da Zaman’ şiiri geniş bir kesim tarafından sevilmiştir.

Ahmet Haşim’in özellikle de Yahya Kemal’in etkisinde kalmış, sembolizmden etkilenmiştir.Romanlarında psikolojik tahlillere önemle eğilen yazarın; kendine has bir üslubu vardır.

Yazarlığı dışında İstanbul Üniversitesi’nde edebiyat profesörlüğü, milletvekilliği de yapmıştır.

“Beş Şehir” adlı önemli deneme kitabında Ankara, Erzurum, Bursa, Konya ve İstanbul’u anlatmıştır.

“Huzur” romanı, aşkı, psikolojiyi ve Doğu — Batı karşıtlığını içerir; roman kişilerinin adlarının verildiği dört bölümden oluşur : İhsan, Nuran, Suat ve Mümtaz.

AHMET HAMDİ TANPINAR (1901 — 1962)

ESERLERİ:

Şiir: Örümcek Ağı, Kaldırımlar, Ben ve Ötesi, Sonsuzluk Kervanı, Çile.

Oyun: Tohum, Bir Adam Yaratmak, Künye, Sabırtaşı, Para, Nam-ı Diğer Parmaksız Salih, Reis Bey, Yunus Emre, Abdülhamit Han, Ahşap Konak

Öykü: Hikayelerim

Roman: Aynadaki Yalan

Anı: Yılanlı Kuyudan

ESERLERİ:

Şiir: Bütün Şiirleri

Romanları: Mahur Beste, Saatleri Ayarlama Enstitüsü, Huzur, Sahnenin Dışındakiler, Aynadaki Kadın.

Öykü: Abdullah Efendi’nin Rüyaları, Yaz Yağmuru.

Deneme: Beş Şehir; Yaşadığım Gibi.

Makale- İnceleme: Yahya Kemal, XIX. Asır Türk Edebiyatı Tarihi, Edebiyat Üzerine Makaleler

AHMET HAMDİ TANPINAR (1901 — 1962)

Şiirleri ve tiyatrolarıyla ün kazanmış usta bir yazardır.

“Büyük Doğu” ve “Ağaç” dergilerini çıkarmıştır.

Fransız sembolistlerinden ve halk şiirinden yararlanarak heceyle kendine has, başarılı şiirler yazmıştır.

İlk dönem şiirlerinden sonra mistik konuları, madde ve ruh ilişkisini, insanın evrendeki yerini konu edinen şiirler yazmıştır.

“Kaldırımlar” şiiriyle geniş bir kesim tarafından tanınmış ve sevilmiştir.

Şiirlerini “Çile” başlığı altında bir kitapta toplamış ve bu kitapta şiir anlayışını düzyazı olarak anlatmıştır.

Şiirleriyle tanınmakla birlikte tiyatro eserleri de vardır.

Fransız sembolizmiyle Türk şiir geleneğini başarıyla kaynaştırmıştır.

Hece ölçüsüyle biçimsel mükemmelliğe önem verdiği şiirler yazmıştır.

Aşk, insanın iç dünyası gibi bireysel duyguları işlemiştir.

Kar, Olvido, Ağrı ve Fahriye Abla şiirleriyle sevilmiştir.

ESERLERİ:

Şiir: Şiirler

Oyun: Gölgeler, O Böyle İstemezdi.

AHMET MUHİP DRANAS (1908— 1980)

“Bayrak Şairi” olarak bilinir.

Hece ve aruzu kullandığı şiirlerin yanı sıra serbest şiirler de yazmıştır.

Dini ve millî duyguları, kahramanlıkları sade bir dille şiirleştirmiştir.

Rubai türünün son ustalarındandır.

ESERLERİ:

Şiir: Bir Bayrak Rüzgâr Bekliyor, Kıbrıs Rubaileri, Köprü.

Mensur Şiir: Yastığımın Rüyası, Ayetler.

Düzyazı: Kanatlar ve Gagalar, Terazi Kendini Tartmaz.

ARİF NİHAT ASYA (1904— 1975)

Öykü, roman, deneme ve tiyatrolarıyla tanınır.

Öykü ve romanlarında Türk toplumunun tarihine yönelmiştir.

Psikolojik öğelere yer vermiştir.

Kurtuluş Savaşı yıllarını anlattığı ‘Küçük Ağa’ ve Osmanlı devletinin kuruluşunu anlattığı “Osmancık” romanlarıyla tanınır.

ESERLERİ:

Roman: Küçük Ağa, Küçük Ağa Ankara’da, Osmancık, Firavun İmanı, Ibişin Rüyası

Öykü: Yarın Diye Bir Şey Yoktur, Siyah Kehribar, Oğlumuz

TARIK BUĞRA (1918— 1994)

Yedi Meşaleciler içinde şiiri uzun soluklu olarak sürdüren tek kişidir.

Hece ölçüsüyle yazdığı şiirlerin yanında serbest şiirleri de vardır.

Şiirlerinde çocukluğa özlem, anılar, ev ve aile sevgisi konuları öne çıkar.

Öykülerinde de ağırlıklı olarak anılarından hareket etmiştir.

ESERLERİ:

Şiir: Sebil ve Güvercinler

Öykü: Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi, Değişen İstanbul

ZİYA OSMAN SABA (1910— 1957)

Yedi Meşalecilerdendir.

Şiirleri dışında değişik türlerde eserler de vermiştir.

Varlık dergisinin kurucusu olması bakımından önem taşımaktadır.

ESERLERİ:

Şiir: Kahramanlar, Onar Mısra

YAŞAR NABİ NAYIR (1908— 1981)

Yedi Meşalecilerdendir.

Şiirde ısrarcı olamayan yazar, edebiyat araştırmalarına yönelmiştir.

ESERLERİ:

Deneme — Eleştiri: Dilleri Var Bizim Dile Benzemez

Araştırma — İnceleme: Türk Edebiyatında Hikaye ve Roman, Örneklerle Edebiyat Bilgileri

CEVDET KUDRET SOLOK (1907—1992)

Garip Akımının öncüsüdür.

Şiiriyle eski şiir geleneğini yıkmış bir şairdir.

Şiirde klişelere, şairaneliğe, benzetmelere, ölçüye, uyağa vb. karşı çıkmıştır.

Sokaktaki sade vatandaşı, onların dilini kullanarak anlatmıştır.

Garip dönemi öncesinde klasik şiirler yazmış olan şair, ömrünün son yıllarında şiirlerinde halk şiirinden yararlanmıştır.

Kitabe-i Seng-i Mezar, Anlatamıyorum, Hürriyete Doğru, İstanbul’u Dinliyorum vb. şiirleriyle tanınmış ve sevilmiştir.

‘Garip’ in ön sözünü de o kaleme almıştır.

Sürrealizmden etkilenmiştir.

ORHAN VELİ KANIK (1914— 1950)

ESERLERİ:

Şiir: Garip, Vazgeçemediğim, Destan Gibi, Yenisi, Karşı.

Çocuk şiirleri:Nasreddin Hoca Hikayeleri, La Fontaine’ den Masallar (çeviri)

ORHAN VELİ KANIK (1914— 1950)

Garip akımının öncülerindendir.

Şiirin dışında roman, oyun, deneme, gezi türlerinde önemli eserler vermiştir.

Garip tarzı şiirlerinin ardından “zaman” sorunu etrafında, mitolojiden ve tarihten beslenen bir şiire yönelmiştir.

ESERLERİ:

Şiir: Garip, Rahatı Kaçan Ağaç, Telgrafhane, Kolları Bağlı Odysseus.

Oyun: Mikado’nun Çöpleri

MELİH CEVDET ANDAY (1916 — 2002)

Garip akımının öncülerindendir.

Garip döneminden sonra ‘Perçemli Sokak’ kitabıyla II. Yeni tarzı şiirler yazmıştır.

Folklordan yararlandığı toplumcu çizgiye yakın durduğu eserler de ortaya koymuştur.

ESERLERİ:

Şiir: Garip, Perçemli Sokak, Karga ile Tilki, Aşık Merdiveni.

OKTAY RİFAT HOROZCU (1914 —1988)

Toplumcu gerçekçi bir romancıdır.

Cezaevi yaşamını, Kurtuluş Savaşı’nı, tarihi, köy yaşamını ve eşkıya hikayelerini konu edindiği romanlarıyla tanınmıştır.

Tasvire önem veren yazar, eserlerinde anlaşılır bir dil ve yalın bir anlatım kullanmıştır.

Osmanlının kuruluşunu anlattığı, Osmanlı toplumunun gelişim sürecinin Batı’dan farklı olduğunu ileri sürdüğü tezli romanı “Devlet Ana” romanıyla ve Kurtuluş Savaşı yıllarını konu edindiği “Yorgun Savaşçı” romanlarıyla tanınmıştır.

KEMAL TAHİR (1910—1973)

ESERLERİ:

Roman: Devlet Ana, Yorgun Savaşçı, Esir Şehrin İnsanları, Rahmet Yolları Kesti, Esir Şehrin Mahpusu, Bozkırdaki Çekirdek, Kurt Kanunu.

KEMAL TAHİR (1910—1973)

Toplumcu gerçekçi bir yazardır.

Dünyaca tanınmış mizahi öykü yazarıdır.

ESERLERİ:

Roman: Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz

Öykü:Toros Canavarı, Damda Deli Var, Fil Hamdi, Sizin Memlekette Eşek Yok Mu?

AZİZ NESİN (1916— 1995)

Toplumcu gerçekçi bir yazardır.

Gerçek adı “Mehmet Raşit Öğütçü” olan yazar daha çok öyküleriyle tanınır.

Öyküleri dışında oyun, roman ve film senaryoları da yazmıştır.

Öykü ve roman kişilerini konuşturmadaki ustalığı dikkat çekmiştir.

Çukurova’nın sanayileşmesini ve işçi sorunlarını, tarımın makineleşmesi ve ırgatların sıkıntılarını, mahpusları, bekçileri gardiyanları... konu edinmiştir.

ORHAN KEMAL (1914— 1973)

ESERLERİ:

Öykü: Ekmek Kavgası, 72. Koğuş, Önce Ekmek, Mahalle Kavgası.

Roman: Baba Evi, Murtaza, Cemile, Bereketli Topraklar Üzerinde, Hanımın Çiftliği, Avare Yıllar, Gurbet Kuşları.

Toplumcu gerçekçi bir yazardır.

Gerçek adı Kemal Sadık Göğçeli’dir.

Adını ilk olarak Cumhuriyet gazetesindeki röportajlarıyla duyurmuştur.

İlk romanı “İnce Memed”le büyük ün kazanmış ve romancı kimliği öne çıkar olmuştur.

Türk edebiyatının olduğu kadar dünya edebiyatının da önemli romancılarındandır

Çukurova’yı insanıyla, sorunlarıyla doğasıyla destansı bir dille anlatmıştır.

Romanlarında doğayı ustaca ve ayrıntılı olarak betimlemiştir.

Masallardan, ağıtlardan, halk hikayelerinden, efsanelerden ustaca yararlanmayı bilmiştir

.

YAŞAR KEMAL (1922—)

ESERLERİ:

Roman: İnce Memed, Yer Demir Gök Bakır, Demirciler Çarşısı Cinayeti, Orta Direk, Teneke, Yılanı Öldürseler, Yusufçuk Yusuf.

Öykü: Sarı Sıcak

Röportaj: Bu Diyar Baştan Başa

Derleme (Özgün Anlatı): Üç Anadolu Efsanesi

Cumhuriyet dönemi Türk şiirinde kendi çizgisini yaratmış şairlerdendir.

Heceyi kullandığı şiirleri olmakla birlikte ağırlıklı olarak serbest şiirler yazmıştır.

Şiir geleneğinden ustaca esinlenmeyi bilen söyleyişi rahat, samımı bir şiiri vardır.

Büyük kentte yaşayan orta tabaka insanının yaşantısını, bunalımlarını, ev-aile sorunlarını, geçim sıkıntısını işlemiştir.

Şiirleri kadar radyo oyunları da önemlidir.

BEHÇET NECATİGİL (1916—1979)

ESERLERİ:

Şiir: Kapalıçarşı, Evler, Divançe, Arada, Çevre, Eski Toprak

Radyo Oyunu: Yıldızlara Bakmak, Uç Turunçlar

Araştırma-Biyografi: Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü

Araştırma: Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü

Otuz Beş Yaş, Desem ki ve Gün Eksilmesin Penceremden şiirleriyle tanınır.

Şiirlerinin çoğunda ölüm konusunu işlemiştir.

Romantizm ve sembolizmden etkilenmiştir.

Hece ölçüsüyle yazdığı şiirleri de serbest şiirleri de vardır.

Şiirde biçime, kafiyeye ve ahenge önem vermiştir.

ESERLERİ:

Şiir: Otuz Beş Yaş, Düşten Güzel, Ömrümde Sükut, Sonrası

Mektup: Ziya’ya Mektuplar

CAHİT SITKI TARANCI (1910— 1956)

“Neredesin?” şiiriyle tanınmış ve sevilmiştir.

Şair ve oyun yazarıdır.

Halk şiiri geleneğine bağlı bir şairidir; Aşık Veysel’i edebiyat dünyamıza o tanıtmıştır.

ESERLERİ:

Şiir: Şiirler

Oyunları: Koçyiğit Köroğlu, Köşebaşı.

AHMET KUTSİ TECER (1901 — 1967)

Deneme ustalarındadır.

Araştırma ve incelemeleri de vardır.

ESERLERİ:

Deneme: Mavi ve Kara, Sanat Üzerine Denemeler

SABAHATTİN EYÜBOĞLU (1908— 1973)

“Hikâye” şiiriyle tanınmış ve sevilmiştir.

Âşık edebiyatı geleneğinden beslendiği ve Anadolu’yu anlattığı kendine has bir şiir çizgisi vardır.

Serbest şiirler yazmıştır.

Yurt ve doğa sevgisi, aşk, Kurtuluş Savaşı, yalnızlık başlıca konularıdır.

ESERLERİ:

Şiir: Atatürk Kurtuluş Savaşı’nda, Yeşeren Otlar, Türk Mavisi.

CAHİT KULEBI (1917— 1997)

Şiire hece ölçüsüyle başladı, serbest şiire geçti.

“Çocuk ve Allah” kitabıyla ün kazandı.

Biçim, içerik ve söyleyişte sağladığı uyumla dikkat çekti.

Hayal gücünü öne çıkardığı imgeli ilk şiirlerinden sonra, aklı öne çıkardığı şiirler yazmıştır.

Kırkı aşkın eseriyle Türk şiirinin en verimli şairidir.

Tür, biçim ve içerik bakımından kendini sürekli yenilemiş, kendine özgü bir şiir dili yaratmıştır.

Hemen hemen her konuda şiir yazmıştır.

Yerli-yabancı hiçbir akımdan etkilenmeden klasiği ve çağdaşı kaynaştırdığı özgün bir şair olmuştur.

Destan tarzında şiirler de felsefi, link, toplumcu şiirler de yazmıştır.

FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA (1914—)

ESERLERİ:

Şiir: Havaya Çizilen Dünya, Çocuk ve Allah, Üç Şehitler Destanı, Gazi Mustafa Kemal Atatürk, İstiklal Savaşı, Sivaslı Karınca, İstanbul Fetih Destanı, Anıtkabir, Mevlana’da Olmak, Türk Olmak, Çanakkale Destanı, Vietnam Savaşımız, Hiroşima, Nötron Bombası, Malazgirt Ululaması, Yazıları Seven Ayı (Çocuk Şiirleri), Yunus Emre’de Olmak

Durum — kesit (Çehov Tarzı) öykücülüğünün ilk ustasıdır.

Halkın içinden kişileri (memur, esnaf), onların önemsiz görünen davranışlarını konu edinmiştir.

Halkı, iyi ve kötü yönleriyle, onları sevdirerek anlatmıştır.

Sade, süssüz, kısa cümlelerle kurulmuş, yumuşak bir dili vardır.

Toplumun çektiği sıkıntıları, sorunları abartmadan ve umutsuzluğa düşürmeden göz önüne sermiştir.

“Haşmet Gülkokan” ve “Komiser” hikâyeleriyle sevilmiştir.

ESERLERİ:

Hikâye: Otlakçı, Mendil Altında, Temiz Sevgiler, Ev Ona Yakıştı.

Roman: Ayaşlı ve Kiracıları, Miras.

MEMDUH ŞEVKET ESENDAL (1883— 1952)

Çağdaş öykücülüğün öncülerindendir.

Hikâyelerinde “konu” ve “olaydan çok “zamandan ve “insan yaşamı”ndan kesitler öne çıkar.

Maupassant tarzından çok Çehov tarzı hikayeye yakındır.

Genellikle gerçekçi olan yazarın bazı öykülerinde gerçeküstücü öğeler öne çıkar.

İstanbul, deniz, balık, yoksulluk, avare insanlar, doğa yaşama bağlılığın göstergesi olarak öykülerinde sıkça yer bulur.

Hikâyelerini sade bir Türkçeyle yazmıştır.

SAİT FAİK ABASIYANIK (1906 —1954)

ESERLERİ:

Öykü: Semaver, Sarnıç, Mahalle Kahvesi, Tüneldeki Çocuk, Şahmerdan, Lüzumsuz Adam, Havada Bulut, Kumpanya, Alemdağ’da Var Bir Yılan, Son Kuşlar; Az Şekerli.

Romanları: Medar-ı Maişet Motoru (Sonraki baskıda adı “Birtakım İnsanlar”), Kayıp Aranıyor.

Şiir: Şimdi Sevişme Vakti

Röportaj: Mahkeme Kapısı

Mavi akımının öncüsüdür.

Şiir, roman, deneme, anı, gezi yazısı türlerinde eserler vermiştir.

Daha çok bireysel ve toplumsal konuları işlediği şiirleriyle tanınmıştır.

ESERLERİ:

Şiir: Duvar, Sisler Bulvarı, Ben Sana Mecburum

Roman: Kurtlar Sofrası, Bıçağın Ucu

ATTİLA İLHAN (1925—2005)

Şiir, hikâye, roman ve tiyatro türlerinde eserler vermiştir.

Gözlemlerinden yola çıkarak toplumsal sorunları ele almıştır.

ESERLERİ:

Şiir:Kızılçullu Yolu

Roman: Tütün Zamanı (Zeliş)

Oyun: Boş Beşik, Ezik Otlar, Susuz Yaz, Yeni Çıkan Şarkılar ya da Juliet

NECATİ CUMALI (1921 —2001)

Deneme ve eleştiri türünde usta bir isimdir.

Batılı anlamda ilk deneme ve eleştiri yazılarının yazarıdır.

1940’tan sonraki yazılarında Türkçeyi özleştirme çabası öne çıkar.

ESERLERİ:

Deneme /Eleştiri: Günlerin Getirdiği, Karalama Defteri, Sözden Söze, Ararken, Diyelim Söz Arasında, Günce

NURULLAH ATAÇ (1898— 1957)

Deneme ve eleştiriyle tanınmıştır.

Sanat, estetik, resim ve felsefe alanlarında eserler vermiştir.

Düşüncelerini açık ve yalın bir anlatımla kaleme almıştır.

ESERLERİ:

Deneme: Edebiyat Konuşmaları, Edebiyat Üzerine, Günlerin Götürdüğü, Düşün Payı, Yokuşa Doğru, Şiir Üzerine Düşünceler, Denemeler

İnceleme — Araştırma: Ahmet Haşim ve Sembolizm, Sanat Felsefesi, Edebiyatta Akımlar.

Şiirleri de olmasına karşın tiyatrocu olarak tanınmıştır.

Oyunlarında toplumsal konuları işlemiştir.

ESERLERİ:

Tiyatro: İsyancılar, Sarı Naciye, Yunus Emre, Parkta Bir Sonbahar Günüydü, Mevlana, Ben Kimim, Karım ve Kızım

RECEP BİLGİNER (1922—2005)

Tiyatro yazarıdır.

Oyunlarının konusunu, köyden ve Türk tarihinden aldı.

ESERLERİ:

Tiyatro: IV. Murat, Deli İbrahim, Genç Osman, Kösem Sultan, Bizans Düştü, Sokrates Savunuyor

TURAN OFLAZOĞLU (1932—)

Tiyatro yazarıdır.

Tarihten aldığı olayları ve topluma mal olmuş kişileri konu edinmiştir.

ESERLERİ:

Tiyatro: Tohum ve Toprak, Hürrem Sultan, Tanrılar ve İnsanlar, Fadik Kız, Atçalı Kel Mehmet

ORHAN ASENA (1922—2001)